Ik ben dus Onno, ik ben al een beetje geïntroduceerd in de vorige blog maar omdat dat al een tijdje geleden is licht ik het hier nog even toe. Ik ben een student aan de hogeschool van Hall Larenstein en mijn studie richting is tropical forestry. Via mijn leraar kwam ik in contact met Fatima van La Galigo foundation. Samen bedachten we een plan om mijn stage in te vullen en zo kwam ik, na een reis van ongeveer 40 uur aan bij Pak Amir, Ibu Fatimah en de kinderen. Ondertussen had ik op het vliegveld in Makassar al kennis gemaakt met Rudy en zijn ouders. De familie was erg gastvrij en ik kon makkelijk wennen aan het eenvoudige leven. Het was erg leuk om te helpen op de cacao boerderij en te ervaren hoe het Indonesische boeren leven is. Na een paar weken in Indonesië begon ik een beetje te acclimatiseren. Op de foto’s in de vorige blog was ik net een paar uur gearriveerd waardoor ik er vrij zweterig bij sta. Omdat het plan was verschillende locaties in Indonesië te bezoeken ben ik na een week of drie bij de familie van Amir weer met Rudy en Fatima mee gereisd naar Makassar. Rudy vervolgde zijn reis verder naar Jakarta om vervolgens weer naar Nederland terug te keren. Fatima en ik bleven nog een paar dagen samen in Makassar om de planning rond te maken en nog mogelijke verblijfslocaties te vinden. Het plan was om locaties te bezoeken op Java, Bali en Flores en vervolgens weer terug te keren naar Sulawesi. Ook gingen we samen naar de Universitas Muslim Indonesia om kennis te maken. Om mijn visum voor Indonesië te regelen was er een samenwerkingsverband opgesteld tussen mijn hogeschool en de universiteit in Makassar. In de dagen daarna bezocht ik de universiteit nog enkele keren om te leren over de Indonesische taal en cultuur. ![]() Een zeer warm welkom op de Universitas Muslim Indonesia. Verder zijn Fatima en ik nog op bezoek geweest bij een voormalig agro-forestry project. Hier zou ik het laatste deel van mijn stage kunnen verblijven. Hierna vertrok even als Rudy ook Fatima weer naar Nederland en stond ik er `alleen` voor. Na een paar lessen en kennismakingen op de universiteit brak het einde van mijn dagen in Makassar aan. De volgende bestemming was Jakarta, de hoofdstad. In Jakarta werd ik opgewacht door een studiegenoot die opdat moment daar verbleef. We konden samen bij zijn oom verblijven. Jakarta is een drukke en niet al te schone stad. Gedurende mijn verblijf in Jakarta werd de corona crisis steeds erger. De volgende locatie voor mijn stage was Yogyakarta. Het plan was om hier een maand te verblijven bij een organisatie genaamd Aliet Green. Dit is een producent van organische kokos suiker die door middel van kokospalm en cacaobomen te combineren betere leefomstandigheden voor boeren hoopt te realiseren. Vanwege de corona crisis waren de boeren erg huiverig met het ontvangen van buitenlandse gasten. Om het corona drama nog maar even aan te kijken besloot ik toch die kant op te gaan en wel naar het Permaculture instituut Bumi Langit, een plek waar ook Rudy al geweest was om te leren over permacultuur.
Ramadan in IndonesiëTussen 23 april en 23 mei was het de vastenmaand. Tijdens de ramadan wordt er gedurende de tijd dat de zon op is niet gegeten en gedronken. Omdat ik te gast was bij een islamitische familie leek het me een logische keuze om ook deel te nemen aan de vastenmaand. De eerste dagen was het wel een beetje wennen, rond 3 uur in het holst van de nacht werd er gegeten om vervolgens van ongeveer 4:30 tot 17:30 niets te eten en te drinken. Wanneer de zon onder ging was het `buka puasa`, breken van het vasten. Dit werd gezamenlijk gevierd met een heerlijke zoete vruchten soep en een snack zoals bakwan of martabak. De ramadan heb ik ervaren als een gezellige periode die elke dag eindigde in een klein feestje. Na 28 dagen was de ramadan voorbij en mocht ik deelnemen aan het eindgebed. Na het gebed werd het Suikerfeest in een afgeslankte versie gevierd als gevolg van de pandemie. Het was een feestdag die een beetje weg had van het kerst of paasfeest, gezellig samen eten en drinken. ![]() Selamat lebaran met pak iskandar, familie en vrijwilligers.
0 Comments
Leave a Reply. |
Auteurs Tom, Onno, Claudia en FatimaTales from the project site Archieven
Januari 2021
Categorieën |