Week 4: Waar blijft de regen?

Deze week werkten Rudy en Saga samen met Pak Amir aan de compostfaciliteiten en de waterput. Ook hebben zij een aantal bijzondere ontmoetingen gehad met jonge boeren uit Lauwo en Makassar!

Een waardevolle ontmoeting

Met 4 man sterk kwamen bewoners uit het dorp deze week de mouwen uit de hand steken om grond uit te graven, muren te metselen en de omranding voor de compostfaciliteit aan te leggen. Wij gingen ondertussen met een andere groep verder aan de werkzaamheden in de tuin. Al snel raakten we aan de praat met een van de locals die ons kwam helpen die dag. Zijn naam is Asrul en hij noemt zichzelf Petani Muda (jonge boer). 

Asrul vertelde ons dat hij pas 27 jaar oud is en een stuk land bewerkt aangrenzend aan dat van pak Amir, net voorbij de rivier. Het stuk land bedraagt een indrukwekkende 5 hectare en Asrul groeit er tal van fruitbomen zoals cacao, durian en kokos. 

---

Als dat al niet genoeg reden was voor mij om hem een bezoekje te brengen, gaf hij ook aan een aantal koeien te houden.
​
Voor ons was dit een interessant gegeven, aangezien we vooralsnog niet in staat zijn geweest de grond van de modeltuin over de lange termijn van voldoende compost te voorzien. Wij dachten hier mogelijk een waardevolle samenwerking in te zien voor de toekomst. De eerste stappen om meer boeren bij het project te betrekken! 

​Tijdens mijn bezoek aan Asrul’s bescheiden huisje (heerlijk ver weg van wegen en verkeer) dromden alle buren samen om samen met mij en Asrul te genieten van een verfrissend drankje. Hier ontstond een interessante discussie over hoe pesticiden en vergif de gezondheid van velen boeren en de omgeving al jarenlang had aangetast.

Uit dit gesprek kwam voort dat het probleem bij de boeren goed bekend is, maar dat ze niet zo goed weten hoe ze van pesticiden af zouden moeten stappen. Gelukkig was Asrul enthousiast om op biologische teelt over te stappen. Met een gedeelde compostfaciliteit zou hij bovendien goede handel kunnen beginnen met ons en andere boeren uit de omgeving. 
​

Waar blijft toch dat water?

Het plantgoed dat we afgelopen dagen hadden geplant, stond er deze week nog altijd droog bij. De watertank was opnieuw leeg geraakt en we hoopten op nog veel meer regen. De ontwikkeling van het betonnen fundament van de compostfaciliteit verliep voorspoedig, maar met een gebrek aan water waren we niet in staat nog meer cement aan te maken. Gelukkig is het proces voor het slaan van een waterput wel al in gang gezet. Onderweg naar Makassar zou blijken dat het gebrek aan water daar nog vele malen groter is. 

Een bezoek aan onze peers in de industrie!

Op 27 november vertrokken we met de bus naar Makassar. Het was een lange zit, maar de tijd leek voorbij te vliegen. We hadden voor ogen een aantal voorbeeldprojecten te bezoeken. Dit waren projecten door World Agroforestry (ICRAF) geïnitieerd en we waren nieuwsgierig om te leren hoe deze projecten de levens van de boeren hadden veranderd.
​
Onderweg naar de dorpjes Tombolo en Kaloling werden we verrast door het verschil in landschap dat we passeerden. Dicht bij de zee stonden enorme waterbassins waar zeezout werd gewonnen. Het landschap zag er kaal uit en de bladeren van de bomen waren verkleurd door de abnormale droogte. 

​​Ons eerste bezoek was bij Mr. Mazuki. Irfan, een jonge, bevlogen man had ons hier gebracht. Mr. Marzuki’s huis vormde al jaren het verzamelpunt voor de boerencoöperatie van zijn dorp en hij ontving ons graag (al moesten we eerst even duidelijk maken dat we niet verbonden waren aan Barry Callebaut of Olam).

---

Hij is, net als Asrul, nog maar 27 jaar oud en is zich goed bewust van hoe natuur en agricultuur beiden zouden kunnen floreren zonder elkaar te schaden. 

Mr. Marzuki gaf aan dat hij in het verleden al veel aanbod had gehad van verschillende grote spelers in de cacao-industrie. Dit had ervoor gezorgd dat er wat verwarring was ontstaan bij de boeren. Elke speler predikte immers zijn eigen visie. Desondanks gaf hij aan veel aan de initiatieven te hebben gehad. 

​Ondanks de goede begeleiding van ICRAF (de laatste partner), zijn de boeren in zijn dorp nog altijd niet 100% biologisch. Hij gaf aan dat dit te maken heeft met het feit dat biologische teelt meer geld en energie kost die niet wordt terugverdiend bij afzetmarkten die nog altijd op zoek zijn naar efficiënte monoculturen en bulk cacao. 

​Opvallend tijdens deze en andere bezoeken was dat de boeren die we tegenkwamen een relatief klein gebied verbouwden. De grond van de boeren in Makassar beslaat vaak niet meer dan een halve hectare terwijl dat van boeren in Luwu veel malen groter is. Voor grotere grond is meer arbeid nodig. Bovendien laat een stuk grond met een wijd scala aan gewassen zich lastiger onderhouden. Iets om mee te nemen! 



​

Agroforestryfeitjes: Wist je dat?

Tijdens onze rondleiding bij de boeren in Makassar ontdekten we dat een veelgebruikte schaduwboom de cashewboom is. De vrucht van de cashew is erg zoet. Een van de boeren mopperde zelfs dat jonge kinderen er vroeger maar wat graag van snoepten maar dat zij tegenwoordig alleen nog maar geïnteresseerd zijn in fabriekssnoep uit de winkels.
​
Schaduwbomen zijn van belang, omdat cacao en andere bomen in lagere lagen hierin het beste gedijen. Ondertussen kan de boer bij de oogst de cashews verkopen voor 70.000 RP per kilo. Mooi meegenomen, dus! 

Mis de voortgang van het project niet en schrijf je in voor de nieuwsbrief van Stichting La Galigo of volg ons op Instagram of Facebook.